Wat we nu lezen…

Voss – Patrick White

Toen Patrick White in 1973 de Nobelprijs voor literatuur kreeg, prees de jury zowel het epische als het psychologische karakter van zijn vertelkunst, die een nieuw werelddeel in de literatuur introduceerde. Whites ongebroken scheppende kracht en zijn rusteloze drang tot nieuwe vormen bereikten volgens het juryrapport een hoogtepunt in voss. Zelf beschouwde White de roman, grotendeels het relaas van een tragische eindigende expeditie door het Australische continent in 1845, als het sleutel boek in zijn oeuvre. De figuur van Voss en diens relatie tot de mysterieuze Laura Trevelyan zijn gebaseerd op het ware leven en de ondergang van Ludwig Leinhardt, die in 1848 in de woestijn de dood vond. Maar het boek is meer dan een spannende historische avonturenroman. Door zijn zinloze expeditie laat deze romanfiguur zich interpreteren als de van traditionele waarden ontwortelde mens die een nieuwe zin aan het leven probeert te geven. De in snelle, briljante scènes vertelde tocht van Voss en de zijnen wordt een steeds hopelozer dwaaltocht door een hallucinerende wereld. White benut de beschrijvingen van de figuren die Voss vergezellen voorts tot het schilderen van een ironische sociale komedie.

Patrick White (1912-1990) was born in England in 1912, when his parents were in Europe for two years; at six months he was taken back to Australia, where his father owned a sheep station. When he was thirteen, he went to school in England, to Cheltenham, “where it was understood, the climate would be temperate and a colonial acceptable.” Neither proved true, and after four rather miserable years there he went to King’s College, Cambridge, where he specialized in languages. After leaving the university he settled in London, determined to become a writer. His first novel, Happy Valley, was published in 1939 and his second, The Living and the Dead, in 1941. During the war he was an RAF Intelligence Officer in the Middle East and Greece. After the war he returned to Australia.

Advertentie

Wat we nu lezen…

Lentesneeuw – Yukio Mishima

De roman Lentesneeuw is het eerste deel van wat beschouwd wordt als het hoofdwerk van de grote Japanse schrijver Yukio Mishima, de tetralogie De zee van de vruchtbaarheid Deze vierdelige romancyclus kan zelfs zijn literaire testament genoemd worden; het manuscript van het laatste deel werd door de auteur op de laattte dag van zijn legendarisch geworden seppuku bij zijn uitgever ingeleverd. Het eerste deel speelt in het begin van de twintigste eeuw, het laatste deel eindigt in 1975, zodat De zee van vruchtbaarheid tevens een grootse spiegel van het moderne Japan vormt.

Lentesneeuw, geschreven in de jaren 1965-’66 en voor het eerst in boekvorm verschenen in 1968, beschrijft in barokke stijl de liefdesgeschiedenis van de jongeman Kiyoaki en het meisje Satoko. Beiden zijn traditioneel opgevoed in voorname en machtige families. Hoewel zijn liefde door Satoko wordt beantwoord is Kiyoaki’s hartstocht hem een voortdurende kwelling. Als zijn geliefde, na een beschamende abortus vlak voor zij met een ander in het huwelijk zou treden, tegen de zin van haar ouders in het klooster treedt, zijn ook Kiyoaki’s bedevaarten tevergeefs. Ondanks de smeekbeden van zijn vriend Honda – Mishima’s alter ego in het boek – krijgt Kiyoaki van de abdis geen toestemming om Satoko voor een laatste keer te zien.

Spelen de onmogelijkheid van de liefde, het kwetsbare idealisme van Kiyoaki en de onoverwinnelijke boeddhistische doctrine een belangrijke rol in Lentesneeuw, het centrale thema ini De zee van vruchtbaarheid als geheel is ongetwijfeld de reïncarnatie. Daarmee zijn de vier romans en de vier verschillende hoofdpersonen van dit kolossale vierluik, waarvan de verschillende ‘panelen’ achtereenvolgens door Meulenhoff worden uitgegeven, op onnavolgbare wijze door Mishima met elkaar verbonden.

Bron: http://www.demacker.nl

Wat we nu lezen…

Het verhaal van Genji – Murasaki Shikibu

“Murasaki Shikibu (紫 式部, English: Lady Murasaki; c. 973 or 978 – c. 1014 or 1031) was a Japanese novelist, poet and lady-in-waiting at the Imperial court during the Heian period. She is best known as the author of The Tale of Genji, written in Japanese between about 1000 and 1012. Murasaki Shikibu is a descriptive name; her personal name is unknown, but she may have been Fujiwara no Takako (藤原 香子), who was mentioned in a 1007 court diary as an imperial lady-in-waiting.

(Bron: Wikipedia)

Het verhaal van Genji is ’s werelds eerste grote roman. Murasaki Shikibu schreef een caleidoscopisch boek dat de lezer duizend jaar na verschijning nog steeds betovert en bedwelmt. Het werk is nu voor het eerst in het Nederlands vertaald, voorzien van een prachtig nawoord van bewonderaar Cees Nooteboom.
Genji, zoon van een Japanse keizer, heeft de brandende ambitie te stijgen in de hiërarchie van het hof. Zijn temperamentvolle karakter, zijn stormachtige liefdesleven en zijn scherpe politieke inzicht vormen de ingrediënten voor een epos zonder weerga. Het meesterwerk geeft bovendien een unieke inkijk in het leven aan het hof tijdens de Heianperiode.

Olga Tokarczuk – Oer en andere tijden

Oer is een gebied in Polen waar de tijd lijkt stil te staan. Alsof God zijn aartsengelen als beschermers rondom Oer geposteerd heeft. De mannen, vrouwen en kinderen die er wonen verbinden het dagelijks leven met de krachten die naar hun gevoel het universum beheersen.
‘Wat wij nodig hebben zijn dochters. Als alle vrouwen nu eens in één keer dochters begonnen te baren, dan zou er vrede op aarde zijn’, zegt een vrouw in Oer. Maar ook al worden er opvallend veel meisjes geboren en lijkt Oer de bescherming van God te genieten, het blijft niet gespaard voor de kleine en grote oorlogen.

Olga Tokarczuk is one of Poland’s most celebrated and beloved authors, a winner of the Man Booker International Prize, as well as her country’s highest literary honor, the Nike. She is the author of eight novels and two short story collections, and has been translated into a dozen languages. 

Wat we nu lezen…

Anjet Daanje – De herinnerde soldaat

‘Verreweg de beste roman van de afgelopen jaren’ (NRC Handelsblad) Tijdens de Eerste Wereldoorlog wordt vlak achter de Belgische frontlinie een soldaat gevonden. Hij is niet gewond, maar weet niet wie hij is. Men brengt hem naar een gesticht voor krankzinnigen. Vier jaar na de oorlog zet de directeur van dat gesticht een advertentie in de krant, in de hoop op die manier familie te vinden. Dan blijkt dat zijn naam Amand Coppens is, en dat hij een vrouw, Julienne, heeft en twee kinderen. Julienne heeft acht jaar op hem gewacht en wanhopig naar hem gezocht en neemt hem, tegen het advies van de artsen in, diezelfde dag nog mee naar huis. Hij herinnert zich haar niet, en ook het huis waarin hij met haar blijkt te wonen, herkent hij niet. Het is een vreemde, ongemakkelijke situatie, ook voor haar. Hij blijkt een fotostudio te hebben, waar hij nu in uniform voor een geschilderd slagvelddecor met oorlogsweduwen op de foto gaat. Zijn vrouw vertelt hem over hun verleden en hij probeert de man te worden die hij ooit was, die zij in hem ziet, en zo worden ze opnieuw verliefd, veel verliefder dan ze ooit waren toen ze jaren geleden met elkaar trouwden. Naarmate hij zich meer op zijn gemak voelt in zijn nieuwe leven krijgt hij vaker nachtmerries over zijn tijd in de loopgraven. Hij heeft, zoals veel soldaten in de Eerste Wereldoorlog, afschuwelijke dingen gedaan. Het ergste vindt hij nog wel dat hij, als hij afgaat op zijn nachtmerries, van die gruwelijkheden heeft genoten; dat kan hij zichzelf niet vergeven. De herinnerde soldaat is een roman over het begrip ‘identiteit’. Amand heeft geen echte identiteit omdat hij geen herinneringen van voor 1918 heeft. Hij moet zich in de wereld zien te redden zonder het houvast van het verleden. Anjet Daanje beschrijft het verhaal vanuit het perspectief van Amand, waarbij als in een gedachtestroom de gebeurtenissen, herinneringen en nachtmerries in elkaar overvloeien. Dat geeft deze roman een geheel eigen, sensitieve stijl. Het is een Nederlandse roman van Europese allure.

Wat we nu lezen…

Keri Hulme – Kerewin (The bone people) (1984 eerste winnaar van de Booker prize uit Nieuw Zeeland)

Kerewin Holmes heeft zich teruggetrokken in een zelfgebouwde toren aan de kust van Nieuw-Zeeland. Haar isolement wordt doorbroken door een merkwaardig jongetje dat niet kan spreken en dat wordt opgevoed door zijn pleegvader, een Maori-fabrieksarbeider.
Kerewin is een verhaal vol liefde, tederheid en geweld, waarin twee culturen op aangrijpende wijze met elkaar worden verweven.
Een literair kunststuk. Wonderlijk, geestig en verbazingwekkend veelzijdig is deze roman. (Trouw)

https://en.wikipedia.org/wiki/Keri_Hulme

Wat we nu lezen…

Ontmoet de families Jones, Iqbal en Chalfen. Drie families aan het eind van de twintigste eeuw, alle drie min of meer Engels, allen persoonlijk, historisch en genetisch bij elkaar betrokken. De families hebben verschillende huidskleuren, verschillende godsdiensten en een verschillend koloniaal verleden, maar ze hebben één ding gemeen: ze wonen samen in een kleine buurt in Londen, waar racisme en extremisme oplaaien. In Witte tanden vatten Archibald Jones en Smad Iqbal _ de een geboren en getogen Brit, de ander afkomstig uit Bangladesh _ een diepe vriendschap voor elkaar op, die ontstaat in de Tweede Wereldoorlog en die vijftig jaar standhoudt. Witte tanden bevat de geëngageerde geschiedenis van de afgelopen halve eeuw in het steeds veranderende, veelkleurige Engeland en vertelt het sprankelende en humoristische verhaal van een opmerkelijke vriendschap. Zadie Smith is van Jamaicaans-Britse afkomst en studeerde in Cambridge. Voor haar debuut Witte tanden kreeg ze de Whitbread-literatuurprijs. Met haar roman Over schoonheid werd ze genomineerd voor de Man Booker Prize en won ze de Orange Prize. ‘Witte tanden is een satirische minderhedensoap (…) virtuoos geschreven, bij vlagen zelfs briljant.’ NRC Handelsblad ‘Verrassende, rijke debuutroman met een rushdiaanse verhaallijn. De grote thema’s van de twintigste eeuw, immigratie, multiculturalisme, traditie en godsdienst, worden met trefzekere vaart _ en met humor en ironie _ beschreven.’ Vrij Nederland ‘Niet alleen een van de beste boeken die we in jaren hebben gelezen, maar een van de beste boeken ooit.’ Juryrapport whitbread-literatuurprijs

Zadie Smith (1975) is een van de grootste en invloedrijkste schrijvers van haar generatie. Ze publiceerde de veelvuldig bekroonde romans Witte tanden, De handtekeningenman, Over schoonheid, NW, De ambassade van Cambodja en de essaybundel Ik heb mij bedacht. Ze schrijft regelmatig voor The New Yorker en The New York Review of Books. 

Wat we nu lezen…

Vol melancholie én met humor vertelt een man zijn levensverhaal, dat tegelijk de geschiedenis is van gewone mensen in de twintigste eeuw. Zijn onophoudelijke monoloog maakt het boek tot een imposant episch panorama.

Met Over het doppen van bonen won Wiesław Myśliwski, als enige, voor de tweede keer de Nike, de meest gerenommeerde Poolse literatuurprijs.

“Wiesław Myśliwski (born 25 March 1932 in Dwikozy, near Sandomierz) is a Polish novelist. In his novels and plays Myśliwski concentrates on life in the Polish countryside. He is a two-time winner of the Nike Award (Polish equivalent of the Booker Prize) for Horizon (1996) and A Treatise on Shelling Beans (2006).

Wat we nu lezen…

Elena Ferrante – De geniale vriendin

Lila en Elena groeien samen op in een volkswijk in het Napels van de jaren vijftig, een tijd waarin het ondenkbaar is dat meisjes hun tijd verspillen met leren. De intelligente Lila moet van school om te gaan werken. Ze probeert aan haar milieu te ontsnappen door jong te trouwen. Haar beste vriendin Elena mag wél verder leren, maar beseft maar al te goed hoeveel slimmer Lila is. En mooier.

De geniale vriendin is de eerste van Ferrantes vier Napolitaanse romans, waarin zij met groot inlevingsvermogen en in een onnavolgbare stijl vertelt over twee vrouwen en hun levenslange vriendschap, die even sterk om liefde als om rivaliteit draait. Ferrante vertelt met het verhaal van Lila en Elena ook het verhaal van een wijk, een stad en een land in een tijd vol veranderingen.

‘De momenten waar het echt om draait in het leven, dat zijn er maar een paar. De gebeurtenissen waardoor we zijn geworden wie we zijn, staan als een brandmerk in onze ziel geschroeid. We kunnen er nooit van loskomen. Hooguit kunnen we ze beschrijven. Dat is het verhaal van de Napolitaanse romans van Elena Ferrante.’ De Groene Amsterdammer

Elena Ferrante is het pseudoniem van een romanschrijver die naar eigen zeggen in 1943 in Napels werd geboren. De boeken van Ferrante zijn oorspronkelijk in het Italiaans geschreven en in vele talen vertaald. Ferrante werd internationaal bekend met een cyclus van vier romans (De Napolitaanse romans) over de levenslange vriendschap tussen twee vrouwen uit Napels. Er zijn veel pogingen gedaan om de echte naam van de auteur te achterhalen maar de identiteit van de schrijver achter het pseudoniem Elena Ferrante is niet bekend.

Wat we nu lezen…

Jonathan Safran Foer – Alles is verlicht

Een jonge Amerikaan, Jonathan Safran Foer geheten, reist naar het platteland van Europa. Slechts gewapend met een vergeelde foto gaat hij op zoek naar Augustine, de vrouw die, zo is hem verteld, zijn grootvader uit de handen van de nazi’s heeft gered. Vergezeld door de onvergetelijke Alex, zijn jonge Oekraïense tolk die behept is met een komisch spraakverwarrend accent, maakt Jonathan een donquichotachtige zoektocht door een verwoest landschap, terug naar een onverwacht verleden. Verweven met dit verhaal is de betoverende legende over zijn grootvaders dorp in de Oekraïne en de lotgevallen van een kleine gemeenschap, van de achttiende eeuw tot aan de Tweede Wereldoorlog. Uiteindelijk komen alle geschiedenissen bij elkaar in een hartverscheurende climax van uitzonderlijke kracht.

Jonathan Safran Foer (1977) schreef de zeer succesvolle en bekroonde romans Extreem luid ongelooflijk dichtbij en Alles is verlicht. Na lang wachten verscheen in 2016 zijn nieuwste roman Hier ben ik, een monumentaal verhaal over een man die zijn gezin langzaam kwijtraakt. Foer heeft eveneens het succesvolle non-fictieboek Dieren eten geschreven, over eetgedrag en waarom mensen dieren eten. Het werk van Jonathan Safran Foer is in tientallen talen vertaald en heeft altijd opgeroepen tot veel debat.De Joods-Amerikaanse Foer studeerde filosofie aan Princeton University. Hij woont in Brooklyn, New York.