Olga Tokarczuk – Oer en andere tijden

Oer is een gebied in Polen waar de tijd lijkt stil te staan. Alsof God zijn aartsengelen als beschermers rondom Oer geposteerd heeft. De mannen, vrouwen en kinderen die er wonen verbinden het dagelijks leven met de krachten die naar hun gevoel het universum beheersen.
‘Wat wij nodig hebben zijn dochters. Als alle vrouwen nu eens in één keer dochters begonnen te baren, dan zou er vrede op aarde zijn’, zegt een vrouw in Oer. Maar ook al worden er opvallend veel meisjes geboren en lijkt Oer de bescherming van God te genieten, het blijft niet gespaard voor de kleine en grote oorlogen.

Olga Tokarczuk is one of Poland’s most celebrated and beloved authors, a winner of the Man Booker International Prize, as well as her country’s highest literary honor, the Nike. She is the author of eight novels and two short story collections, and has been translated into a dozen languages. 

Advertentie

Wat we nu lezen…

Anjet Daanje – De herinnerde soldaat

‘Verreweg de beste roman van de afgelopen jaren’ (NRC Handelsblad) Tijdens de Eerste Wereldoorlog wordt vlak achter de Belgische frontlinie een soldaat gevonden. Hij is niet gewond, maar weet niet wie hij is. Men brengt hem naar een gesticht voor krankzinnigen. Vier jaar na de oorlog zet de directeur van dat gesticht een advertentie in de krant, in de hoop op die manier familie te vinden. Dan blijkt dat zijn naam Amand Coppens is, en dat hij een vrouw, Julienne, heeft en twee kinderen. Julienne heeft acht jaar op hem gewacht en wanhopig naar hem gezocht en neemt hem, tegen het advies van de artsen in, diezelfde dag nog mee naar huis. Hij herinnert zich haar niet, en ook het huis waarin hij met haar blijkt te wonen, herkent hij niet. Het is een vreemde, ongemakkelijke situatie, ook voor haar. Hij blijkt een fotostudio te hebben, waar hij nu in uniform voor een geschilderd slagvelddecor met oorlogsweduwen op de foto gaat. Zijn vrouw vertelt hem over hun verleden en hij probeert de man te worden die hij ooit was, die zij in hem ziet, en zo worden ze opnieuw verliefd, veel verliefder dan ze ooit waren toen ze jaren geleden met elkaar trouwden. Naarmate hij zich meer op zijn gemak voelt in zijn nieuwe leven krijgt hij vaker nachtmerries over zijn tijd in de loopgraven. Hij heeft, zoals veel soldaten in de Eerste Wereldoorlog, afschuwelijke dingen gedaan. Het ergste vindt hij nog wel dat hij, als hij afgaat op zijn nachtmerries, van die gruwelijkheden heeft genoten; dat kan hij zichzelf niet vergeven. De herinnerde soldaat is een roman over het begrip ‘identiteit’. Amand heeft geen echte identiteit omdat hij geen herinneringen van voor 1918 heeft. Hij moet zich in de wereld zien te redden zonder het houvast van het verleden. Anjet Daanje beschrijft het verhaal vanuit het perspectief van Amand, waarbij als in een gedachtestroom de gebeurtenissen, herinneringen en nachtmerries in elkaar overvloeien. Dat geeft deze roman een geheel eigen, sensitieve stijl. Het is een Nederlandse roman van Europese allure.

Wat we nu lezen…

Keri Hulme – Kerewin (The bone people) (1984 eerste winnaar van de Booker prize uit Nieuw Zeeland)

Kerewin Holmes heeft zich teruggetrokken in een zelfgebouwde toren aan de kust van Nieuw-Zeeland. Haar isolement wordt doorbroken door een merkwaardig jongetje dat niet kan spreken en dat wordt opgevoed door zijn pleegvader, een Maori-fabrieksarbeider.
Kerewin is een verhaal vol liefde, tederheid en geweld, waarin twee culturen op aangrijpende wijze met elkaar worden verweven.
Een literair kunststuk. Wonderlijk, geestig en verbazingwekkend veelzijdig is deze roman. (Trouw)

https://en.wikipedia.org/wiki/Keri_Hulme

Wat we nu lezen…

Ontmoet de families Jones, Iqbal en Chalfen. Drie families aan het eind van de twintigste eeuw, alle drie min of meer Engels, allen persoonlijk, historisch en genetisch bij elkaar betrokken. De families hebben verschillende huidskleuren, verschillende godsdiensten en een verschillend koloniaal verleden, maar ze hebben één ding gemeen: ze wonen samen in een kleine buurt in Londen, waar racisme en extremisme oplaaien. In Witte tanden vatten Archibald Jones en Smad Iqbal _ de een geboren en getogen Brit, de ander afkomstig uit Bangladesh _ een diepe vriendschap voor elkaar op, die ontstaat in de Tweede Wereldoorlog en die vijftig jaar standhoudt. Witte tanden bevat de geëngageerde geschiedenis van de afgelopen halve eeuw in het steeds veranderende, veelkleurige Engeland en vertelt het sprankelende en humoristische verhaal van een opmerkelijke vriendschap. Zadie Smith is van Jamaicaans-Britse afkomst en studeerde in Cambridge. Voor haar debuut Witte tanden kreeg ze de Whitbread-literatuurprijs. Met haar roman Over schoonheid werd ze genomineerd voor de Man Booker Prize en won ze de Orange Prize. ‘Witte tanden is een satirische minderhedensoap (…) virtuoos geschreven, bij vlagen zelfs briljant.’ NRC Handelsblad ‘Verrassende, rijke debuutroman met een rushdiaanse verhaallijn. De grote thema’s van de twintigste eeuw, immigratie, multiculturalisme, traditie en godsdienst, worden met trefzekere vaart _ en met humor en ironie _ beschreven.’ Vrij Nederland ‘Niet alleen een van de beste boeken die we in jaren hebben gelezen, maar een van de beste boeken ooit.’ Juryrapport whitbread-literatuurprijs

Zadie Smith (1975) is een van de grootste en invloedrijkste schrijvers van haar generatie. Ze publiceerde de veelvuldig bekroonde romans Witte tanden, De handtekeningenman, Over schoonheid, NW, De ambassade van Cambodja en de essaybundel Ik heb mij bedacht. Ze schrijft regelmatig voor The New Yorker en The New York Review of Books. 

Wat we nu lezen…

Vol melancholie én met humor vertelt een man zijn levensverhaal, dat tegelijk de geschiedenis is van gewone mensen in de twintigste eeuw. Zijn onophoudelijke monoloog maakt het boek tot een imposant episch panorama.

Met Over het doppen van bonen won Wiesław Myśliwski, als enige, voor de tweede keer de Nike, de meest gerenommeerde Poolse literatuurprijs.

“Wiesław Myśliwski (born 25 March 1932 in Dwikozy, near Sandomierz) is a Polish novelist. In his novels and plays Myśliwski concentrates on life in the Polish countryside. He is a two-time winner of the Nike Award (Polish equivalent of the Booker Prize) for Horizon (1996) and A Treatise on Shelling Beans (2006).

Wat we nu lezen…

Elena Ferrante – De geniale vriendin

Lila en Elena groeien samen op in een volkswijk in het Napels van de jaren vijftig, een tijd waarin het ondenkbaar is dat meisjes hun tijd verspillen met leren. De intelligente Lila moet van school om te gaan werken. Ze probeert aan haar milieu te ontsnappen door jong te trouwen. Haar beste vriendin Elena mag wél verder leren, maar beseft maar al te goed hoeveel slimmer Lila is. En mooier.

De geniale vriendin is de eerste van Ferrantes vier Napolitaanse romans, waarin zij met groot inlevingsvermogen en in een onnavolgbare stijl vertelt over twee vrouwen en hun levenslange vriendschap, die even sterk om liefde als om rivaliteit draait. Ferrante vertelt met het verhaal van Lila en Elena ook het verhaal van een wijk, een stad en een land in een tijd vol veranderingen.

‘De momenten waar het echt om draait in het leven, dat zijn er maar een paar. De gebeurtenissen waardoor we zijn geworden wie we zijn, staan als een brandmerk in onze ziel geschroeid. We kunnen er nooit van loskomen. Hooguit kunnen we ze beschrijven. Dat is het verhaal van de Napolitaanse romans van Elena Ferrante.’ De Groene Amsterdammer

Elena Ferrante is het pseudoniem van een romanschrijver die naar eigen zeggen in 1943 in Napels werd geboren. De boeken van Ferrante zijn oorspronkelijk in het Italiaans geschreven en in vele talen vertaald. Ferrante werd internationaal bekend met een cyclus van vier romans (De Napolitaanse romans) over de levenslange vriendschap tussen twee vrouwen uit Napels. Er zijn veel pogingen gedaan om de echte naam van de auteur te achterhalen maar de identiteit van de schrijver achter het pseudoniem Elena Ferrante is niet bekend.

Wat we nu lezen…

Jonathan Safran Foer – Alles is verlicht

Een jonge Amerikaan, Jonathan Safran Foer geheten, reist naar het platteland van Europa. Slechts gewapend met een vergeelde foto gaat hij op zoek naar Augustine, de vrouw die, zo is hem verteld, zijn grootvader uit de handen van de nazi’s heeft gered. Vergezeld door de onvergetelijke Alex, zijn jonge Oekraïense tolk die behept is met een komisch spraakverwarrend accent, maakt Jonathan een donquichotachtige zoektocht door een verwoest landschap, terug naar een onverwacht verleden. Verweven met dit verhaal is de betoverende legende over zijn grootvaders dorp in de Oekraïne en de lotgevallen van een kleine gemeenschap, van de achttiende eeuw tot aan de Tweede Wereldoorlog. Uiteindelijk komen alle geschiedenissen bij elkaar in een hartverscheurende climax van uitzonderlijke kracht.

Jonathan Safran Foer (1977) schreef de zeer succesvolle en bekroonde romans Extreem luid ongelooflijk dichtbij en Alles is verlicht. Na lang wachten verscheen in 2016 zijn nieuwste roman Hier ben ik, een monumentaal verhaal over een man die zijn gezin langzaam kwijtraakt. Foer heeft eveneens het succesvolle non-fictieboek Dieren eten geschreven, over eetgedrag en waarom mensen dieren eten. Het werk van Jonathan Safran Foer is in tientallen talen vertaald en heeft altijd opgeroepen tot veel debat.De Joods-Amerikaanse Foer studeerde filosofie aan Princeton University. Hij woont in Brooklyn, New York.

Wat we nu lezen…

James Salter – The hunters (De jagers)

Kapitein Cleve Connell arriveert in Korea met als enige doel ‘aas’ te worden, lid van het eliteclubje straaljagerpiloten dat vijf Russische MiGs heeft neergeschoten. Terwijl zijn collega-vliegeniers succes na succes op het bord weten te schrijven, zelfs onder twijfelachtige omstandigheden, heeft Cleve minder geluk. De andere piloten twijfelen aan zijn moed, Cleve zelf twijfelt over alles. En dan, op een ijskoude hoogte van twaalfduizend voet, zal zijn leven voor altijd veranderen. In een ademloos relaas, vol moed en wanhoop, onbeschrijflijke schoonheid en snoeiharde rivaliteit, weet James Salter tot de kern te komen van oorlog en literatuur. De jagers is een essentieel en tijdloos meesterwerk.

James Salter werd in 1925 in New York geboren. Hij is de auteur van de romans Solo Faces, Light Years, A Sport and a Pastime, The Arm of Flesh en The Hunters. Ook schreef hij de memoires Gods of Tin en Burning the Days en de verhalenbundels Dusk and Other Stories en Last Night. Hij won vele prijzen, waaronder de PEN/Faulkner Award voor fictie. In juni 2013 verscheen – 34 jaar na zijn laatste roman Solo Faces – Alles wat is. Op 88-jarige leeftijd verraste hij met dit boek de literaire wereld en werd het een ware zomerhype. The New York Times prees de roman als de kroon op zijn werk. Ook de Nederlandse pers reageerde met groot enthousiasme.

Wat we nu lezen…

Jonathan Franzen – Crossroads (Kruispunt)
Het is 23 december 1971, het weerbericht belooft een witte kerst en ieder lid van de familie Hildebrandt staat op een kruispunt. Vader Russ, hulpprediker van een progressieve kerk in een voorstadje van Chicago, wil zich bevrijden uit zijn liefdeloze huwelijk – zonder te weten dat zijn labiele vrouw Marion met dezelfde gedachte speelt. Hun oudste zoon Clem komt voor de feestdagen naar huis met een beslissing die zijn vader zal verbijsteren. Clems zusje Becky, vanouds de populairste cheerleader op haar school, is onder de bekoring geraakt van de hippiecultuur, en hun puberbroer Perry is het beu om als drugsdealer het geld bijeen te sprokkelen voor zijn eigen verslaving. Iedere Hildebrandt is op zoek naar een beter leven en ziet zich daarin door de anderen gedwarsboomd. Jonathan Franzen wordt al jaren geprezen om zijn onvergetelijke personages en zijn scherpe beeld van het moderne Amerika. Nu, in Kruispunt, tekent hij de generatie die aan de wieg stond van onze hedendaagse dilemma’s. Een tijd waarin alles anders was en toch ook wezenlijk hetzelfde. Met zijn karakteristieke humor en briljante verhaallijnen neemt hij ons vijftig jaar mee terug, naar een wereld waarin we kunnen zien wie we altijd al zijn geweest. Kruispunt is, meer nog dan Franzens vorige romans, een krachttoer van verweven perspectieven, briljante observaties en een constante verhalende spanning. Een radicaal onderzoek naar de menselijke mythe met de familie Hildebrandt, die de politieke, intellectuele en sociale tegenstromen van de afgelopen halve eeuw bezeilt.
Jonathan Franzen (1959) brak in 2001 internationaal door met zijn meesterwerk De correcties, waarvoor hij de National Book Award ontving, en publiceerde in 2010 Vrijheid, dat door velen wordt gezien als de beste roman van deze eeuw. Zijn recentste roman, Zuiverheid, kwam uit in 2015. Franzen woont in Santa Cruz, Californië.
‘Franzens intens absorberende roman is vermakelijk, ondraaglijk en soms onverwacht opbeurend – in één woord, uitmuntend.’ Kirkus Reviews(starred review)
‘Franzen is terug met een ingrijpend en meesterlijk onderzoek naar de veranderende cultuur van het Amerika van de vroege jaren zeventig (…). Het is onweerstaanbaar.’ Publishers Weekly WEEKLY (starred review)
Over De correcties:
‘Met voorsprong het beste boek dat ik in jaren gelezen heb. Het enige slechte is dat het jammer genoeg na 502 pagina’s ophoudt.’ Yves Desmet, de Morgen
Over Vrijheid:
‘Laten we er niet omheen draaien: Jonathan Franzen heeft met Vrijheid een meesterwerk geschreven.’ Hans Bouman, de Volkskrant *****
Over Zuiverheid:
‘Hij is op zijn best wanneer hij de verrotte verhoudingen tussen ouders en kinderen beschrijft: de jaloezie, de apenliefde, de teleurstelling, de haat, de wederzijdse geheimen.’ Pieter Steinz, NRC Handelsblad ****

Toon minder

Wat we nu lezen…

Wessel te Gussinklo – Op weg naar de Hartz.
In dit vierde deel van de Ewout Meyster-cyclus bevindt de drieëntwintigjarige Ewout zich op het landgoed De Hartz. Daar, in het landhuis van de Grote Man, volgt hij colleges en lezingen, gegeven door een internationaal gezelschap van hoogleraren en wetenschappers. Maar vooral is dit deel een terugblik op de periode dat hij als achttien-, negentienjarige bij de door hem hooglijk bewonderde Somsen in de leer was. Ewout volgt een privéopleiding bij hem – zijn kennismaking met filosofie en psychologie. In die tijd leert hij ook Sylvia kennen, de eerste grote liefde in zijn leven. Van de branie en bluf uit De hoogstapelaar is niets meer terug te vinden. Nee, Ewout oefent zich in discipline, opoffering en totale toewijding aan zowel zijn grote liefde Sylvia als aan zijn leermeester Somsen, die bij hem de vensters opent naar kennis, zelfkennis en geestelijke volwassenheid. Wetenschap en pseudowetenschap, maar ook ontluistering, verraad en bedrog spelen een grote rol in dit verhaal, met dramatische gevolgen. In dit vierde deel van de Ewout Meyster-cyclus bevindt de drieëntwintigjarige Ewout zich op het landgoed De Hartz. Daar, in het landhuis van de Grote Man, volgt hij colleges en lezingen, gegeven door een internationaal gezelschap van hoogleraren en wetenschappers. Maar vooral is dit deel een terugblik op de periode dat hij als achttien-, negentienjarige bij de door hem hooglijk bewonderde Somsen in de leer was. Ewout volgt een privéopleiding bij hem – zijn kennismaking met filosofie en psychologie. In die tijd leert hij ook Sylvia kennen, de eerste grote liefde in zijn leven. Van de branie en bluf uit De hoogstapelaar is niets meer terug te vinden. Nee, Ewout oefent zich in discipline, opoffering en totale toewijding aan zowel zijn grote liefde Sylvia als aan zijn leermeester Somsen, die bij hem de vensters opent naar kennis, zelfkennis en geestelijke volwassenheid. Wetenschap en pseudowetenschap, maar ook ontluistering, verraad en bedrog spelen een grote rol in dit verhaal, met dramatische gevolgen.

Wessel te Gussinklo (1941) studeerde psychologie en begon op zijn 20e met schrijven. Zijn eerste roman werd nooit in zijn geheel gepubliceerd en voor zijn tweede roman ‘De verboden tuin’ kon hij 10 jaar lang geen uitgever vinden. Toen dat tenslotte toch gelukt was kreeg hij onmiddellijk de 2-jaarlijkse Anton Wachterprijs én de debutantenbeurs van het Fonds voor de Letteren. Ongeveer 10 jaar later verscheen ‘De opdracht’ (222.857 woorden!). Deze roman wordt inmiddels gerekend tot de klassiekers in de naoorlogse Nederlandse literatuur. In ‘De hoogstapelaar’ zien we de terugkeer van Ewout Meyster, die we ook in bovengenoemde boeken aantreffen. In 2019 wint hij de Bookspot Literatuurprijs met zijn boek ‘De hoogstapelaar’.